SaDisTLik
Sadizim, acı vermenin çok ötesine taşan bir kavramdır; sadistçe fantezilerin çoğu da zaten bağlamakla, hareketsizleştirmekle, ağız tıkamakla doludur. Sapiğin asıl arzusu da acı vermek değil, üstünlük kurarak kendini tatmin etmektir. Bu bağlamda dövmeler, bağlamalar, doğrudan doğruya acı vermek için yapılan hareketler olarak değil, üstünlük kurarak erotik doyuma olanak verecek bir durum yaratmaya yönelik sembolik davranışlar olarak yorumlanmalıdır.Esasinda, bir erkekle kadının sevişmeleri sırasında uygar yaşantılarında bastırmak zorunda kaldıkları saldırganlık dürtülerini özgürce dile getirmeleri son derece doğal ve olağandır. İçlerindeki bu tür dürtülere bir ifade yolu bulamayanlar yapay koşullar altında bu doyumsuzluklarını gidermeye çalışırlar
Mazoşizm Tutkusu
XIX. yüzyılda yaşamış Avusturyalı romancı Leopold von Sacher Masoch'un ro¬manında anlattığı cinsel uygulamalarına dayanılarak, yazarın adıyla anılan bir cinsel tutuma verilen addır. Bu kavramla, kendine eşi tarafından eziyet, ulandırma ve ceza gibi acı verici davranışlar uygulanmaksızın cin¬sel doyuma ulaşamayan bireyin cinsel tu¬tumları anlatılır. Kimi zaman da birey, acı verici uygulamaları çeşitli biçimlerde kendi kendisine uygulayarak cinsel doyuma ulaşır, buna otoseksüel mazoşizm denir. Tanımlandığı zamandan beri, bir cinsel sapkınlık olarak görülen mazoşizme, modern psikiyatrik sınıflamalarda psikoseksüel bozukluklar içinde yer verilmektedir.
Rahatsızlığın psikanalitik açıklanmasında, çocukluktaki iğdiş edilme kompleksi (Castration complex) sorumlu tutulur. Buna göre mazoşist birey, iğdiş edilme korkusu yüzünden cinsel hoşlanma duygusunu reddetmekte ve beraberinde suçluluk duygusu hissetmektedir. Acı veren tutumlara maruz kalmayı bu kadar istemelerinin nedeni, suçluluk duygusunu hafifletebilmektir. Bu yolla adeta kendi kendisini iğdiş etmektedir. Psikanalizin kurucusu S. Freud'a göre, insanda apayrı bir mazoşistik içgüdü yoktur; sadizm ve mazoşizm birbirlerinin tamamlayıcılarıdır, mazoşizm bireyin kendi benliğine yönelmiş saldırgan sadislik arzulardan başka birşey değildir.
Mazoşistik tutumlar, kendilerini toplumsal hayatta da gösterirler. Buna moral mazoşizm denir. Moral mazoşistler fiziksel açıdan çok, aşağılanma ve eksiklik arayışı içindedirler. Bu kişilerde ilaç ve uyuşturucu madde bağımlılığı, intihar girişimleri gibi kendi kendini cezalandırma özelliği gösteren davranışlara sık sık rastalanılır.
E. Fromm'a göre ise mazoşizm, modem insanın varoluşunun temel çelişkilerinden kaçmak için başvurduğu nevrotik mekaniz¬malardan biridir. E. Fromm da Freud gibi, mazoşizmi sadizmle birlikte alır; bu özellikleri gösteren kişilik tipine sado-mazoşis-tik veya otorite yanlısı kişilir der. Mazoşiz¬min daha egemen olduğu sado-mazoşistik kişi, özgürlüğü aramaktan ve Özgürce davranmaktan korkar. Bazan zayıflık, çaresizlik duygularını, sevgi, sadakat ve bağlılık adı altında gizlemeye çalışır.
Mazoşizme psikopatoloji teorisi içinde yer veren bir başka psikoloji teorisyeni San-der Rado'dur. Rado'ya göre mazoşizmin temelinde yasaklanmış haz verici yaşantılara ulaşılmadan Önce ebeveynlerin yaptığı ceza tehditlerine boyun eğme ve itaat etme davranışının otomatikleşmesi yatar. Yasaklanmış nazlara ulaşma isteği suçluluk duygusunu, o da kendini cezalandırma isteğini ortaya çıkar. Rado, buna "acıya bağımlı davranış'' adını verir ve haz işlevinin bozulduğu bütün durumlarda ortaya çıktığını söyler.
Psikolojideki sosyokültürel yaklaşımın önde gelen isimlerinden Karen Horney'e göre mazoşizm, bağımlı olma ve kendini ayaklar altına atma yoluyla, bireyin hayatla başa çıkma çabasının bir şeklidir. Kendini en çok cinsel alanda göstermesine rağmen mazoşistik tutum, insan ilişkilerinin bütün alanlarında karşımıza çıkar. Mazoşizm, bireyi yarışma ve sorumluluktan, karşılıklı suçlamalardan kurtarma amacına hizmet eder. Mazoşist, çarpıtılmış değer sisteminde çektiği acıya karşılık sevgi, kabul ve ödül kazanacağını sanır.
Sadizim, acı vermenin çok ötesine taşan bir kavramdır; sadistçe fantezilerin çoğu da zaten bağlamakla, hareketsizleştirmekle, ağız tıkamakla doludur. Sapiğin asıl arzusu da acı vermek değil, üstünlük kurarak kendini tatmin etmektir. Bu bağlamda dövmeler, bağlamalar, doğrudan doğruya acı vermek için yapılan hareketler olarak değil, üstünlük kurarak erotik doyuma olanak verecek bir durum yaratmaya yönelik sembolik davranışlar olarak yorumlanmalıdır.Esasinda, bir erkekle kadının sevişmeleri sırasında uygar yaşantılarında bastırmak zorunda kaldıkları saldırganlık dürtülerini özgürce dile getirmeleri son derece doğal ve olağandır. İçlerindeki bu tür dürtülere bir ifade yolu bulamayanlar yapay koşullar altında bu doyumsuzluklarını gidermeye çalışırlar
Mazoşizm Tutkusu
XIX. yüzyılda yaşamış Avusturyalı romancı Leopold von Sacher Masoch'un ro¬manında anlattığı cinsel uygulamalarına dayanılarak, yazarın adıyla anılan bir cinsel tutuma verilen addır. Bu kavramla, kendine eşi tarafından eziyet, ulandırma ve ceza gibi acı verici davranışlar uygulanmaksızın cin¬sel doyuma ulaşamayan bireyin cinsel tu¬tumları anlatılır. Kimi zaman da birey, acı verici uygulamaları çeşitli biçimlerde kendi kendisine uygulayarak cinsel doyuma ulaşır, buna otoseksüel mazoşizm denir. Tanımlandığı zamandan beri, bir cinsel sapkınlık olarak görülen mazoşizme, modern psikiyatrik sınıflamalarda psikoseksüel bozukluklar içinde yer verilmektedir.
Rahatsızlığın psikanalitik açıklanmasında, çocukluktaki iğdiş edilme kompleksi (Castration complex) sorumlu tutulur. Buna göre mazoşist birey, iğdiş edilme korkusu yüzünden cinsel hoşlanma duygusunu reddetmekte ve beraberinde suçluluk duygusu hissetmektedir. Acı veren tutumlara maruz kalmayı bu kadar istemelerinin nedeni, suçluluk duygusunu hafifletebilmektir. Bu yolla adeta kendi kendisini iğdiş etmektedir. Psikanalizin kurucusu S. Freud'a göre, insanda apayrı bir mazoşistik içgüdü yoktur; sadizm ve mazoşizm birbirlerinin tamamlayıcılarıdır, mazoşizm bireyin kendi benliğine yönelmiş saldırgan sadislik arzulardan başka birşey değildir.
Mazoşistik tutumlar, kendilerini toplumsal hayatta da gösterirler. Buna moral mazoşizm denir. Moral mazoşistler fiziksel açıdan çok, aşağılanma ve eksiklik arayışı içindedirler. Bu kişilerde ilaç ve uyuşturucu madde bağımlılığı, intihar girişimleri gibi kendi kendini cezalandırma özelliği gösteren davranışlara sık sık rastalanılır.
E. Fromm'a göre ise mazoşizm, modem insanın varoluşunun temel çelişkilerinden kaçmak için başvurduğu nevrotik mekaniz¬malardan biridir. E. Fromm da Freud gibi, mazoşizmi sadizmle birlikte alır; bu özellikleri gösteren kişilik tipine sado-mazoşis-tik veya otorite yanlısı kişilir der. Mazoşiz¬min daha egemen olduğu sado-mazoşistik kişi, özgürlüğü aramaktan ve Özgürce davranmaktan korkar. Bazan zayıflık, çaresizlik duygularını, sevgi, sadakat ve bağlılık adı altında gizlemeye çalışır.
Mazoşizme psikopatoloji teorisi içinde yer veren bir başka psikoloji teorisyeni San-der Rado'dur. Rado'ya göre mazoşizmin temelinde yasaklanmış haz verici yaşantılara ulaşılmadan Önce ebeveynlerin yaptığı ceza tehditlerine boyun eğme ve itaat etme davranışının otomatikleşmesi yatar. Yasaklanmış nazlara ulaşma isteği suçluluk duygusunu, o da kendini cezalandırma isteğini ortaya çıkar. Rado, buna "acıya bağımlı davranış'' adını verir ve haz işlevinin bozulduğu bütün durumlarda ortaya çıktığını söyler.
Psikolojideki sosyokültürel yaklaşımın önde gelen isimlerinden Karen Horney'e göre mazoşizm, bağımlı olma ve kendini ayaklar altına atma yoluyla, bireyin hayatla başa çıkma çabasının bir şeklidir. Kendini en çok cinsel alanda göstermesine rağmen mazoşistik tutum, insan ilişkilerinin bütün alanlarında karşımıza çıkar. Mazoşizm, bireyi yarışma ve sorumluluktan, karşılıklı suçlamalardan kurtarma amacına hizmet eder. Mazoşist, çarpıtılmış değer sisteminde çektiği acıya karşılık sevgi, kabul ve ödül kazanacağını sanır.
